پروژکتور در برابر تلویزیون؛ مزایا و معایب صفحات نمایش غول‌پیکر

اگر قصد خرید تلویزیون با صفحه نمایش بزرگ را دارید، پیشنهاد می‌کنیم پیش از هر کار این مقاله را تا به انتها مطالعه کنید، شاید بتوانید جایگزین بهتری با هزینه‌ی کمتر و خروجی بزرگ‌تر را نیز در نظر بگیرید. بله، امروزه با بالا رفتن کیفیت نمایش پروژکتورها، این ابزارها که روزگاری تنها در موارد محدودی به کار گرفته می‌شدند، کاربری بیشتری یافته‌اند و سر از خانه‌ی گیک‌ها درآورده‌اند. بیایید به برخی از نقاط مثبت و منفی این ابزارهای نمایش بپردازیم و ببینیم آیا می‌توانیم آن را جایگزین تلویزیون کنیم، یا خیر.

جالب است بدانید نه تنها هزینه‌ی راه‌اندازی یک پروژکتور چندان زیاد نیست، بلکه جای زیادی اشغال نکرده، وزن کمی دارد و از همه مهم‌تر صفحه خروجی بزرگ‌تری را با قیمت بسیار کم به شما هدیه می‌کند و نصب و راه‌اندازی‌اش به مراتب ساده‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنید. در این مقاله به بررسی مزایا و معایب پروژکتورها خواهیم پرداخت و اینکه چرا چنین وسیله‌ای حقیقتاً برای بسیاری مناسب‌تر است.

اصول اولیه پروژکتورها

پروژکتورهای نمایش از جلو در حقیقت سامانه‌ای دو تکه هستند: یک پروژکتور که تصاویر را ایجاد می‌کند و صفحه‌ی مخصوصی که آن را بازتاب می‌دهد. دانستن اینکه پروژکتورها از دو بخش اصلی تشکیل شده‌اند، برخی افراد ناشی را می‌ترساند و آنها از خرید و نصب آن صرفه نظر می‌کنند. در حالی که این کار بسیار ساده و سهل است. پروژکتورهای مورد نظر ما عموماً با یکی از این سه فناوری تولید شده‌اند: DLP، LCD یا LCOS.

پروژکتورهای LCD اصولاً با همان فناوری ساخته شده‌اند که در تلویزیون‌هایی با پنل تخت (Flat-Panel) شاهدش هستیم. در واقع، پروژکتورهایی از این دست در حوزه‌ی قیمتی ارزان تا متوسط جای می‌گیرند. البته مدتی قبل آن‌ها را می‌توانستیم در دسته‌ی پروژکتورهای اقتصادی یا بسیار ارزان قیمت جای دهیم، اما با توجه به پیشرفت‌هایی که در برخی از مدل‌های جدید صورت گرفته قدری بر قیمت تمام شده‌ی آن‌ها افزوده شده است. اپسون، برای نمونه در این چند سال گذشته پروژکتورهای بسیار خوبی تهیه و به بازار عرضه کرده است.

پروژکتورهای DLP یا پردازش رقومی نور (Digital Light Processing) از تراشه‌های کوچکی با میلیون‌ها آینه‌ی کوچک تشکیل شده‌اند. این دسته از پروژکتورها در محدوده‌ی قیمتی بسیار ارزان تا فوق گران جای می‌گیرند که نه تنها برای استفاده‌های شخصی بلکه برای سالن‌های سینما نیز کاربرد دارند. نمایش دیجیتال در سالن‌های سینما اغلب با استفاده از پروژکتورهای DLP صورت می‌گیرد. هر چند نسبت کنتراست و سطح مشکی تصویر خروجی آن‌ها به خوبی بسیاری از پروژکتورهای LCOS یا مدل‌های LCD نیست، اما وضوح نمایش حرکت آن بهتر از سایر نمونه‌هاست. به همین خاطر از پروژکتورهای DLP زیاد تعریف نمی‌کنیم، اما عموماً کیفیت تصویر آن‌ها خیلی خوب است.

LCOS یا پروژکتورهای کریستال مایع بر روی سیلیکون (liquid Crystal on Silicon) را می‌توان نمونه‌ای هیبریدی (دوگانه) و از ترکیب دو نوع پروژکتور پیشین – یعنی DLP و LCD – دانست. که بر روی صفحه آینه‌ای آن لایه‌ای از کریستال مایع قرار دارد. از این گذشته سطح رنگ مشکی و نسبت کنتراست هر دو در حد بسیار عالی است. پروژکتورهای کمپانی JVC برای نمونه (که سری D-ILA نام دارند) بهترین نسبت کنتراست ممکن را در این بین ارائه می‌کنند. از نظر کیفیت، پروژکتورهای سری SXRD شرکت سونی نیز با فاصله‌ای کم در مقام دوم قرار می‌گیرند. محدوده‌ی قیمتی این سری از پروژکتورها از متوسط تا گران قیمت جای دارد، البته پروژکتورهای سری 4K سونی بسیار گران قیمت و در عین حال پیشرفته هستند.

فواید پروژکتورها

اندازه: این یکی از مواردی است که در وهلۀ اول به نظر می‌آید و از عوامل مهم در انتخاب پروژکتور مناسب با توجه به نیاز فرد است. شخصاً یک پروژکتور با عرض نمایش 3.6 متر یا 144 اینچ در خانه دارم که می‌تواند به خوبی فیلم‌ها را به نسبت 2.35:1 نمایش دهد؛ و در حالت تصویری 16x9، شخصیت‌های فیلم تقریباً اندازه‌ی واقعی خودشان هستند، شاید هم قدری بزرگ‌تر! و در حالت کلوزآپ، سر کاراکتر فیلم تقریباً 1.2 متر می‌شود.

بیایید از منظر دیگری به این موضوع نگاه کنیم: تماشای فیلم «ارباب حلقه‌ها» با نسبت 2.35:1 در صفحه‌ی نمایشی که تقریباً تمامی فضای دیوار روبروی شما را پر می‌کند حقیقتاً بسیار جذاب است. به تازگی هم، از تلویزیونی که در خانه داشتم به عنوان نمایشگر رایانه استفاده می‌کنم. که به دلیل ابعاد بسیار بزرگ و خوبی که دارد خود تماشاخانه‌ای تمام عیار به شمار می‌رود.

در صفحات کوچک، تلویزیون‌های پنجاه اینچ و بیشتر، نمی‌توانید تمامی جزئیاتی که در فیلم‌های فول‌ اچ‌دی (1080 پیکسل) وجود دارد را از نزدیک ببینید. و با توجه به فاصله‌ی متوسط 3 متری که از تصویر داریم، چشم قادر به تشخیص تمامی موارد موجود در آن نیست. اما زمانی که این ابعاد را به 100 اینچ یا بیشتر ارتقا می‌دهید، می‌توانید تک تک موهای فرد را بشمارید.

اینجاست که پروژکتورهای 4K وارد بازی می‌شوند. هر چند گمان می‌کنم کیفیت اولترا اچ‌دی در تلویزیون‌های 4K کیفیت جالبی نیست، پروژکتورهای 4K انتخابی ایده‌آل به شمار می‌روند. اصولاً هر چه تصویر بزرگ‌تر می‌شود نیاز به رزولوشن بالاتر خواهیم داشت. اغلب افراد احتمالا قادر به تشخیص پیکسل‌ها در تصویری 150 اینچ از فاصله 2.5 تا 3 متری هستند. متأسفانه در حال حاضر پیدا کردن پروژکتورهای اولترا اچ‌دی سخت‌تر از تلویزیون‌های اولترا اچ‌دی شده است. اگر می‌خواهید ابعاد و اندازه‌ی ایده‌آل صفحه نمایش، فاصله تماشا و وضوح تصویر را در چنین دستگاه‌های 4K بدست آورید، بهتر است به این ماشین حساب که کریس هینونز آن‌ را تهیه کرده مراجعه کنید.

باید توجه داشته باشید تصاویر کم کیفیتی که در DVDهای معمولی یا شبکه‌های داخلی پخش می‌شوند در چنین دستگاه‌های نمایش با کیفیتی عذاب آور خواهد بود. بدتر از همه اینکه با تهیه چنین تجهیزاتی، خانه‌ی شما به پاتوق فیلم بازی‌های دوستان و آشنایان بدل شده و بیش از آن چیزی که برای خرید تجهیزات صوتی و تصویری هزینه کرده‌اید، باید برای پذیرایی از میهمانان دائمی سرمایه‌گذاری کنید!

دیدن راحت‌تر تصاویر: شاید بعضی از شما از خود بپرسید تماشای چنین تصاویر بزرگی به چشم آسیب نمی‌زند؟ در حقیقت، قضیه برعکس تصور شماست. پر کردن درصد بیشتری از فضای قابل مشاهده شما با درخشندگی متوسط بر روی صفحه‌ی نمایش بزرگ برای چشم آزار دهنده نیست. و بیشتر شبیه سینمای واقعی است که اغلب بیش از 5 واحد نوری (فوت لمبرت) یا بیشتر تولید نمی‌کند )بر روی صفحه نمایش من، اغلب پروژکتورها چیزی بین 30 تا 40 واحد نور تولید می‌کنند؛ و یک LED LCD می‌تواند تا سه برابر آن نور تولید کند.(

فضای مورد نیاز

اگر پروژکتور را بر روی سقف نصب کنید، صفحه آن می‌تواند بر روی دیوار تشکیل شود. نصب‌های گران قیمت‌تر شامل صفحات جمع شدنی نیز هستند که صفحه پروژکتور در سقف جمع شده و زمانی که از پروژکتور استفاده نمی‌کنید از نظر محو می‌شوند. برخی افراد نیز ترجیح می‌دهند دیوار را به خوبی رنگ کنند و دیگر صفحه نمایش نخرند، اما شخصاً این کار نمی‌پسندم.

البته می‌توانید در حالت معمول تلویزیون خود را به دیوار نصب کنید، اما بسیاری این کار را نمی‌کنند. البته این تلویزیون‌ها در مقایسه با صفحه بسیار سبک مورد نیاز پروژکتورها بسیار سنگین هستند، و حتی اگر از دستتان رها شود باز هم احتمال آسیب به آن بسیار کم خواهند بود.

معایب

نور: خب، این مشکل بزرگی در نوع خود است. فرقی نمی‌کند که پروژکتور شما تا چه حد پرنور باشد، و باز هم فرقی نمی‌کند که صفحه نمایش شما از چه ماده‌ای شکل گرفته است، هر نور محیطی که در اتاق وجود دارد می‌تواند به تصویر نهایی شما آسیب برساند. تجربه‌ی تماشای تلویزیون با نوری که بر روی آن سایه افکنده را فراموش کنید، چرا که باید بتوانید کنترل تمام عیاری بر روی نور اتاق داشته باشید، در غیر این صورت تنها شب‌ها می‌توانید به تماشا بنشینید. در سینمای خانگی که شخصاً برای خود ایجاد کرده‌ام، روزها قدری نور وارد محیط می‌شود، هر چند آنقدر نیست که برای کیفیت تصویر تاثیر منفی داشته باشد ولی به همین خاطر است که تنها شب‌ها می‌توانم کیفیت دستگاه‌های پروژکتور را آزمایش و بررسی کنم که نهایتاً به تجربه‌ی عجیب و غریبی منجر شده است.

لامپ‌ها: تقریباً تمامی پروژکتورها از لامپ‌های UHP استفاده می‌کنند، که می‌تواند چند هزار ساعتی کار کند و بعد از آن نیز می‌توان با چند صد دلار دوباره آن را به حالت اول برگرداند. حدوداً هر دو سال یک بار باید آن را تعویض کنید که رابطه مستقیمی با میزان استفاده شما دارد. البته می‌توان لامپ‌های UHP را با لامپ‌های LED ارزانتر جایگزین کرد، ولی این لامپ‌ها نیز هزینه‌ی بالایی در پی دارند و کارایی لامپ‌های UHP را ندارند.

عادات عجیب و غریب: با استفاده از این پروژکتورها، برخی از عادات روزمره شما به طرز عجیبی تغییر خواهند کرد. مثلاً؛

• - از میزان راه رفتن‌تان در مقابل صفحه نمایش کاسته خواهد شد.
• - به همین خاطر نمی‌توانید از فناوری‌هایی نظیر Kinect یا کنسول‌های بازی Wii استفاده کند. چرا که ایستادن در مقابل تصویر موجب سایه افکندن بر آن می‌شود، البته اگر پروژکتور را بر روی سقف نصب کنید چنین مشکلی نخواهید داشت.
• - صفحه نمایش تلویزیون دوستانتان بسیار کوچک‌تر به نظر خواهد رسید.

البته این موارد پس از سال‌ها استفاده از پروژکتور در اینجانب به وجود آمده است.

دیگر معایب

صدا: لازم به ذکر نیست که نیاز به دستگاه گیرنده و بلندگوی پخش صدا خواهد داشت؛ چرا که پروژکتور همانند تلویزیون نیست که دارای بلندگویی برای پخش صدا باشد. از طرف دیگر هیچ کدام از پروژکتورها گیرندۀ دیجیتالی تصویر ندارند، به همین خاطر نیاز به یک دستگاه ستاپ‌باکس یا ریسیور ماهواره خواهید داشت؛ البته کاربرانی که از تلویزیون‌های ماهواره‌ای یا دیجیتالی استفاده می‌کنند نصف قضیه را حل کرده‌اند.

صفحه نمایش: خب حالا نوبت به صفحه نمایش می‌رسد. قیمت صفحه‌های نمایش از چند صد دلار تا چند هزار دلار در نوسان است. همان‌طور که در بالا ذکر شد، هرگز از دیوار خانه به عنوان صفحه نمایش استفاده نکنید. از آنجا که تصاویر حاصل از تابش نور پروژکتور بر روی صفحه نمایش است؛ پس اگر این صفحه دارای ناهمواری یا زوایدی باشد، آن‌ها نیز همیشه دیده می‌شوند. به همین خاطر بهتر است قدری هزینه کرده و یک صفحه سفید خوب برای خودتان تهیه کنید. برخی از صفحات نمایش دارای قابلیت‌های ویژه‌ای هستند که از آن جمله می‌توان به بهبود تصویر خروجی، افرایش کنتراست تصویر ارتقای سطح رنگ مشکی تصویر یا سایر موارد اشاره کرد. بهتر است برای انتخاب نمونه مناسب سری به بازار بزنید و یا پیش از آن در فروشگاه‌های اینترنتی اطلاعات بیشتری کسب کنید.

کابل‌ها: کابل‌ها مشکل دیگری است که خواسته یا ناخواسته با آن سر و کار خواهید داشت. کابل HDMI ی که از دستگاه گیرنده‌ی تصویری خارج شده را باید به پروژکتور خود متصل کنید. البته به تازگی فناوری‌های بی‌سیم نیز به بازار عرضه شده که می‌تواند دردسرهای کمتری در مقایسه با استفاده از کابل داشته باشد؛ متاسفانه قیمت پروژکتورهای بی‌سیم کمی چشمگیر است.

صدای اضافی: از آنجایی که لامپ‌های UHP و LED گرمای قابل توجهی ایجاد می‌کنند به همین خاطر پروژکتورها دارای فن‌هایی هستند که برای خنک کردن دستگاه مورد استفاده قرار می‌گیرند. به همین خاطر میزان صدای تولیدی آن نیز در محیط اضافه می‌شود. پروژکتورهای ارزان قیمت و کوچک صدای بلندتری ایجاد می‌کنند. در حالی که پروژکتورهای بزرگ و گران قیمت‌تر به گونه‌ای طراحی شده‌اند که صدای کمتری تولید کرده و تقریباً بی صدا باشند. اگر قرار است پروژکتور در بالای سرتان قرار گیرد، بهتر است مدل‌های کم و سر و صداتر را انتخاب کنید. و اگر قرار است این دستگاه در قفسه‌ای در فاصله‌ای دور قرار گیرند، این موضوع چندان اهمیتی نخواهد داشت.

هزینه: هزینه‌ی دیگری را نیز در نظر بگیرید. هر چند پروژکتورهای ارزان قیمت زیر 1000 دلاری در بازار کم نیستند، و دارای کیفیت تصویر خوب می‌باشند، باید قدری سرکیسه را شل کنید. پروژکتورهایی نظیر JVC X35، سونی HW50 و اپسون 5020 را بررسی کرده‌ام که دستگاه‌های بسیار خوبی هستند. این پروژکتورها در حدود قیمتی 3 تا 4 هزار دلار جای دارند که قدری به جیب مبارک سنگین می‌آید؛ آن هم با این نرخ دلار!

جالب اینجاست که تناسب خطی خاصی بین قیمت پروژکتور و کارایی و کیفیت آن وجود ندارد. در حالی که شرکت اپسون ارائه دهنده‌ی شفاف‌ترین صفحات نمایش است، به راحتی می‌تواند تصاویر 150 اینچی را نمایش دهد. از سوی دیگر پروژکتورهای JVC بهترین کنتراست تصویر را دارند و سونی نیز رنگ‌های حقیقی و دقیقی را ارائه می‌کند. محصولات شرکت سونی شامل پروژکتورهای 4K می‌شوند و پروژکتورهای DLP نیز می‌توانند در عین حال رنگ‌های حقیقی و نوری خارق‌العاده‌ای داشته باشند.

جمع‌بندی

همان‌طور که می‌دانید شخصاً یکی از طرفداران استفاده از پروژکتور به جای تلویزیون هستم. با این حال معتقدم که افراد کمتری به این موضوع اعتقاد عملی دارند. دلیل این موضوع این است که به شخصه پروژکتوری نصب کرده‌ام که تصویر نهایی آن 102 اینچ است و با آن به تماشای فیلم و برنامه‌های تلویزیونی می‌نشینم و در مابقی زمان‌ها از آن برای بازی‌های ویدئویی بهره می‌برم؛ به نظر شما آیا می‌توانم دوباره به تجربه‌ی قدیمی تماشای تلویزیون عادت کنم!؟

خرید یک تلویزیون خوب (بخش2)

:: کیفیت تصویر، مهم ترین و پیچیده ترین بخش کار

مهم ترین و پیچیده ترین بخش کار قضاوت در مورد کیفیت تصویر است. در فروشگاه های تلویزیون ممکن است نور پردازی، کیفیت محتوای در حال پخش، تنظیمات تلویزیون مثل روشنایی، کنتراست، شدت رنگ و غیره، متفاوت باشد و نتوان کیفیت واقعی محصولات را با هم مقایسه کرد. شاید بهترین راه مقایسه این باشد که تلویزیون ها را با توجه به اندازه و بودجه ای که در اختیار دارید، مرتب کنید و سپس ارزان ترین مدل یک برند خاص را انتخاب کرده و به بررسی کیفیت تصویر آن بپردازید.

متأسفانه تفاوت بین کیفیت تصویر مدل های مختلف تلویزیون از یک برند هم قابل توجه است. حتی پس از کالیبره کردن، تفاوت کیفیت محصولات زیاد است و لذا انتخاب بهترین تلویزیون با توجه به برند هم روش دقیقی نیست. لذا در نهایت باید خودتان قضاوت کنید و بهترین کیفیت تصویر را تخمین بزنید.

بسیاری از فروشندگان لوازم صوتی و تصویری داخل کشور اجازه اتصال حافظه فلش به تلویزیون و پخش ویدیو مورد نظر شما برای آزمایش کیفیت را می دهند پس بهتر از یک فلش حاوی چند تکه فیلم را به همراه داشته و هر کدام از تلویزیون های مورد نظر خود را آزمایش کنید.

بعد از ۱۰ سال بررسی تلویزیون های مختلف، نهایتاً می توان مجموعه ای از قواعد کلی در ارزیابی کیفیت تلویزیون را به صورت زیر خلاصه کرد:

- تلویزیونی کیفیت تصویر خوب دارد که تصاویر را تا جای ممکن شبیه تصویر اصلی نمایش دهد. افزایش شدت رنگ ها، برطرف کردن نویز و دیگر موارد، نشان دهندهٔ یک تلویزیون خوب نیست.

- تلویزیون های پلاسما ایده آل تر از تلویزیون های LCD هستند، مخصوصاً برای کاربرانی که درست روبروی تلویزیون نمی نشینند.

- تلویزیون های LCD روشنایی بیشتری دارند اما تلویزیون های پلاسما هم برای استفاده در اتاق هایی که خیلی روشن نیستند، روشنایی کافی دارند.

- تلویزیون های LCD با نور پس زمینهٔ LED با قابلیت Local Dimming، چه LED ها در لبه باشند (اصطلاحاً Edge lit) و چه در سراسر صفحه پراکنده باشند (اصطلاحاً full array)، نسبت به تلویزیون های LCD معمولی کیفیت بهتری دارند.

- یکنواخت نبودن کیفیت نمایشگر در کل سطح تلویزیون های LCD یک مسألهٔ مهم است اما پلاسما ها چنین مشکلی ندارند.

یکی از مهم ترین عوامل موثر در کیفیت تصویر این است که تلویزیون رنگ سیاه را عمیق نشان دهد و به عبارت دیگر، کنتراست یا تضاد بالایی داشته باشد.

- دومین عامل کلیدی در کیفیت تصویر، شدت رنگ است که خود مستقیماً، تحت تأثیر کنتراست یا عمق رنگ سیاه می باشد. سومین مورد هم دقت بالا در نمایش رنگ هاست.

- در اتاق های بزرگ برای کاهش انعکاس بهتر است از تلویزیون هایی با صفحه نمایش مات استفاده کنیم. البته تلویزیون هایی با صفحه نمایش براق یا اصطلاحاً Glossy در ایجاد رنگ سیاه، عملکرد بهتری دارند.
- از جمله عواملی که اهمیت کمتری دارند می توان به نرخ نوسازی نمایشگر (مثلاً ۱۲۰ هرتز، ۲۴۰ هرتز و غیره)، بیشینهٔ نور خروجی اشاره کرد.

بیشتر کاربران در هنگام استفاده از تلویزیون های مدرن خود، متوجه وقوع پدیده ای به نام اپرای صابونی یا SOE نمی شوند و حتی وقتی این قابلیت را نافعال می کند، احساس رضایت می کنند. در تلویزیون هایی با نرخ نوسازی بالا، با توجه به اینکه معمولاً سرعت تصویر در ویدیوهای معمولی ۲۴ فریم بر ثانیه است، حرکات تند با لرزش تصویر همراه می شوند. یک راه حل برای این موضوع، استفاده از الگوریتم هایی جهت ایجاد فریم های اضافی است که لابلای فریم های اصلی قرار گرفته و نمایش داده می شوند. در این صورت حرکات به نظر روان تر می آید، اما پدیدهٔ اپرای صابونی هم اتفاق می افتد. در این حالت حرکات بیش از حد روان می شوند طوری که اگر دقت کنید، متوجه غیرطبیعی بودن آن خواهید شد. در یک تلویزیون خوب و پیشرفته اگر تنظیمات کالیبره و مناسب نباشند، کیفیت تصویر به حدی پایین می آید که یک تلویزیون معمولی با تنظیمات درست، بهتر به نظر می رسد.

توجه کنید که موارد ذکر شده همیشه درست نیستند، اما تعداد استثنائات بسیار کم است. بسیاری از تلویزیون های LCD با نور پس زمینهٔ LED کیفیت تصویر بسیار بالایی دارند و حتی پلاسما ها را هم پشت سر می گذارند. اما اگر قیمت را مد نظر داشته باشید تلویزیون های پلاسما انتخاب مقرون به صرفه تری هستند. همچنین اگر دقت رنگ خوب نباشد، حتی اگر شدت آن هم خوب باشد باز هم کیفیت کلی تلویزیون مطلوب نیست. عمیق بودن رنگ سیاه نیز منجر به برتری کیفیت یک تلویزیون نسبت به دیگر تلویزیون هایی که رنگ سیاه را با عمق کمتری نمایش می دهند، نمی شود. همیشه مجموعه ای از عوامل در کنار هم قرار می گیرند تا کیفیت تصویر را مشخص کنند.

در کل می توان گفت که کیفیت تصویر یک تلویزیون، موضوع پیچیده ای است که از کنار هم قرار دادن مشخصاتی مثل تعداد پیکسل یا موارد مذکور در کاتالوگ محصول، نمی توان به آن پی برد. شاید بهترین راه، استفاده از مقالات بررسی تلویزیون ها باشد. کمک گرفتن از دوستانی که در این زمینه اطلاعات بیشتر دارند و می توانند کیفیت بر تر را شناسایی کنند هم راه حل خوبی است.

:: سایر موارد مهم در انتخاب تلویزیون

مواردی که در این بخش بررسی می کنیم، شاید چندان لازم هم نباشند اما معمولاً در تلویزیون های درجه یک که کیفیت تصویر بهتری هم دارند، موجود بوده و در انتخاب یکی از محصولات بر تر، باید به چنین امکاناتی هم توجه نمود.

تلویزیونهای هوشمند
اگر یک تلویزیون ساده داشته باشید، با استفاده از وسایل دیگری از جمله یک کنسول بازی ساده، یک پلیر فیلم های بلوری، وسیله ای برای اتصال به اینترنت و استفاده از آن می توانید یک تلویزیون هوشمند ایجاد کنید. امروزه در بازار محصولات الکترونیکی، تلویزیون هایی با عنوان Smart TV یا تلویزیون هوشمند دیده می شود که خود دارای نرم افزار ها و امکاناتی مشابه وسایل ذکر شده هستند و به نوعی کار شما را ساده می کنند.

به این مسأله هم توجه کنید که ممکن است نرم افزار ها و امکانات موجود در این نوع تلویزیون ها از نظر شما مناسب نباشند و شاید پس از مدتی به استفاده از دیگر وسایل جانبی رو بیاورید. به هر حال تلویزیون های امروزی تدریجاً دارای نرم افزارهای داخلی می شوند و شاید تلویزیون بعدی شما هم یک تلویزیون هوشمند باشد گرچه ممکن است هیچ وقت از نرم افزارهای آن استفاده نکنید. امروزه ست تاپ باکس های بسیاری همچون گوپل تی وی و اپل تی وی نیز وجود دارند که به راحتی تلویزیون عادی شما را به هوشمند تبدیل می کنند پس روی این قابلیت خیلی پافشاری نکنید.

تلویزیون 3D یا سه بعدی
این نکته را همیشه به خاطر داشته باشید که تلویزیون های سه بعدی، همگی قادر به پخش تصاویر دو بعدی هم هستند. بنابراین در خرید تلویزیون به این قابلیت هم توجه کنید. البته وجود این قابلیت تا حد زیادی زائد به نظر می رسد چرا که محتوای سه بعدی هنوز کاملاً متداول نشده و بیشتر کاربران از قابلیت های سه بعدی تلویزیون خود بهرهٔ زیادی نمی برند.

کنترل تلویزیون با دستورهای صوتی و جَست های حرکتی
شاید در مورد تلویزیون هایی که به دستورهای صوتی و جست های حرکتی شما پاسخ می دهند، شنیده باشید. در این حد توصیه می کنیم که این قابلیت ها، عملکرد چندان جالبی هم ندارند. به عنوان مثال با بررسی محصولات سامسونگ به این نتیجه رسیده ایم که قابلیت های مذکور، در عمل خوب ظاهر نمی شوند. کنترل صوتی محصولات ال جی هم هرچند به مراتب بهتر از معادل سامسونگی اش کار می کند اما مطلوب نیست. البته ال جی در مورد جست های حرکتی تا حدی موفق بوده است.

ریموت کنترل تلویزیون
کنترلر از راه دور تلویزیون یا به اصطلاح کنترل آن هم مسألهٔ مهمی است. اگر قصد استفاده از یک کنترلر عمومی یا کنترلری که به همراه دستگاه گیرنده عرضه می شود را ندارید، به کنترلر تلویزیون هم توجه کنید. اگر بتوان از همان پرتوی مادون قرمزی که کنترلر تلویزیون می تاباند، برای کنترل کردن دیگر وسایل هم استفاده کرد، کار شما ساده تر می شود. همان طور که استفاده از کابل HDMI در انواع محصولات الکترونیکی کارها را ساده تر کرده است. معمولاً استفاده از کنترلرهایی که در آن چیدمان کلیدها کاملاً مشخص و تفکیک پذیر است، راحت تر می باشد مخصوصاً کنترلرهایی در اندازهٔ معمولی و دارای نور پس زمینه. کنترلرهای جالبی که دارای صفحه کلید و ژست های کنترلی هستند هم بد نیستند اما همیشه یک کنترلر عمومی بهتر کار می کند. شاید شما هم کنترلر اصلی تلویزیون خود را نادیده بگیرید و در کشویی بگذارید تا خاک بخورد!

اتصالات
در مورد امکانات ارتباطی و در واقع پورت ها، تصمیم گیری ساده شده است، چرا که پورت HDMI در محصولات امروزی کاملاً متداول است. تنها کاری که باید انجام دهید، شمردن وسایلی است که نیاز به این پورت دارند و سپس باید دنبال تلویزیونی بگردید که تعداد پورت های لازم را داشته باشد. بهتر است یکی دو پورت هم بیشتر داشته باشد تا بعدها با اضافه شدن دیگر گجت ها، مشکلی از بابت تعداد پورت های HDMI پیدا نکنید.

پورت USB و کارت خو ان SD هم برای نمایش عکس و فیلم مفید است. اگر گجت قدیمی دارید، باید نگران پورت های آنالوگ باشید. به عنوان مثل کنسول بازی نینتندو که یکی از محصولات فاقد HDMI است و برای استفاده از آن باید تلویزیون مناسب تهیه کنید.

طراحی جمع وجور
تلویزیون یکی از لوازم منزل است که به نوعی در مجموعهٔ مبلمان قرار می گیرد و حتی اگر آن را خاموش کنید هم در میان مبلمان منزل، جلو هٔ خاصی دارد. لذا سازندگان تلویزیون و از همه بیشتر سامسونگ، همیشه تلاش کرده اند که محصولاتی باریک تر تولید کنند که کمتر به چشم می آید. به عنوان مثل به حاشیهٔ تلویزیون های مدرن امروزی توجه کنید، بسیار باریک شده اند و در نگاه اول به نظر می رسد که تنها یک صفحه نمایش بزرگ پیش روی ما قرار گرفته است. اگر این تلویزیون ها را به دیوار آویزان کنیم یا از کنار به آن نگاه کنیم، همان حاشیهٔ باریک هم از نظر ناپدید می شود. اما یک نکتهٔ مهم، معمولاً باریک تر شدن تلویزیون در برهم زدن یکنواختی صفحه نمایش آن نقش دارد، مخصوصاً در مورد تلویزیون های LCD با نور پس زمینهٔ LED.
 

:: سوالات متداول در مورد خرید تلویزیون

شاید تمام مسائل موردنظر شما در این مقاله بررسی نشده باشد، لذا برخی سوالات مهم و متداول که معمولاً افراد هنگام خرید تلویزیون جدید می پرسند را در این قسمت پاسخ می دهیم.

بهترین تلویزیون برای بازی ها کدام است؟ برای تماشای مسابقات ورزشی چطور؟
به نظر من بهترین تلویزیون برای بازی و تماشای مسابقات ورزشی و در کل برای هر نوع کاربرد دیگری، تلویزیونی است که رنگ سیاه را با عمق بیشتر، ورنگ ها را با کیفیت تر و طبیعی تر نمایش می دهد وارقام مربوط به کارایی آن بهتر است. رزولوشن ویدیوهای ورزشی هم مسألهٔ مهمی نیست چرا که معمولاً ماتی تصویر در این نوع ویدیو ها وجود دارد. تأخیر ورودی هم در بیشتر تلویزیون ها با استفاده از حالات خاص مخصوص بازی یا به عبارت دیگر Game Mode از بین می رود.

اگر تلویزیون را برای تماشای مسابقات ورزشی تهیه می کنید، به سه عامل مهم زاویه دید، روشنایی و ماتی تصویر توجه داشته باشید. در مورد ۲ عامل اول، تشخیص با خودتان است اما در مورد عامل سوم بهتر است سراغ تلویزیون هایی با نرخ نوسازی (Refresh Rate) بالا تر بروید. معمولاً LCD ها هنگام نمایش هر حرکتی کمی مات می شوند اما این مات شدگی در تلویزیون هایی با نرخ نوسازی ۱۲۰ و ۲۴۰ هرتز، نسبت به تلویزیون های ۶۰ هرتزی کمتر است. نکتهٔ دیگر این است که پلاسماهای امروزی دیگر مثل گذشته دچار پدیده ای به نام سوختگی یا Burn in نمی شوند، البته اگر برای انجام بازی از آن استفاده کنید.

در مورد تنظیمات تصویر چه کنیم؟
برای تجربهٔ بهترین کیفیت در تلویزیون، کالیبره کردن آن بسیار مهم است. از راهنمایی که در مورد کالیبره کردن تلویزیون در زومیت تهیه کردیم، استفاده کنید.

چه وسایل جانبی ای بخریم؟
دوباره می گوئیم که کابل های HDMI کیفیت مشابهی دارند. اگر کنترلر عمومی Harmony یا مشابه آن را ندارید، توصیه می کنیم که آن را تهیه کنید.

تلویزیون جدید من تا چند سال به درستی کار خواهد کرد؟
پاسخ کوتاه این سوال این است که برای مدت زمانی طولانی کار می کند. نگران نباشید.

آیا می توان از تلویزیون به عنوان مانیتور استفاده کرد؟
البته که می توان. در ضمن معمولاً LCD ها برای کاربردهای سنگین و طولانی مدت مثل مانیتور و مانند آن مناسب تر هستند.

تکنولوژی هایی مثل OLED و تلویزیون هایی با رزولوشن ۴K چگونه هستند؟
این تکنولوژی ها جدید و گران قیمت هستند. بنابراین با وجود اینکه کیفیت عالی دارند، تا سه، چهار سال بعد هم ممکن است با پلاسما ها و LCD ها رقابت چندانی نداشته باشند.