خرید یک تلویزیون خوب (بخش2)

:: کیفیت تصویر، مهم ترین و پیچیده ترین بخش کار

مهم ترین و پیچیده ترین بخش کار قضاوت در مورد کیفیت تصویر است. در فروشگاه های تلویزیون ممکن است نور پردازی، کیفیت محتوای در حال پخش، تنظیمات تلویزیون مثل روشنایی، کنتراست، شدت رنگ و غیره، متفاوت باشد و نتوان کیفیت واقعی محصولات را با هم مقایسه کرد. شاید بهترین راه مقایسه این باشد که تلویزیون ها را با توجه به اندازه و بودجه ای که در اختیار دارید، مرتب کنید و سپس ارزان ترین مدل یک برند خاص را انتخاب کرده و به بررسی کیفیت تصویر آن بپردازید.

متأسفانه تفاوت بین کیفیت تصویر مدل های مختلف تلویزیون از یک برند هم قابل توجه است. حتی پس از کالیبره کردن، تفاوت کیفیت محصولات زیاد است و لذا انتخاب بهترین تلویزیون با توجه به برند هم روش دقیقی نیست. لذا در نهایت باید خودتان قضاوت کنید و بهترین کیفیت تصویر را تخمین بزنید.

بسیاری از فروشندگان لوازم صوتی و تصویری داخل کشور اجازه اتصال حافظه فلش به تلویزیون و پخش ویدیو مورد نظر شما برای آزمایش کیفیت را می دهند پس بهتر از یک فلش حاوی چند تکه فیلم را به همراه داشته و هر کدام از تلویزیون های مورد نظر خود را آزمایش کنید.

بعد از ۱۰ سال بررسی تلویزیون های مختلف، نهایتاً می توان مجموعه ای از قواعد کلی در ارزیابی کیفیت تلویزیون را به صورت زیر خلاصه کرد:

- تلویزیونی کیفیت تصویر خوب دارد که تصاویر را تا جای ممکن شبیه تصویر اصلی نمایش دهد. افزایش شدت رنگ ها، برطرف کردن نویز و دیگر موارد، نشان دهندهٔ یک تلویزیون خوب نیست.

- تلویزیون های پلاسما ایده آل تر از تلویزیون های LCD هستند، مخصوصاً برای کاربرانی که درست روبروی تلویزیون نمی نشینند.

- تلویزیون های LCD روشنایی بیشتری دارند اما تلویزیون های پلاسما هم برای استفاده در اتاق هایی که خیلی روشن نیستند، روشنایی کافی دارند.

- تلویزیون های LCD با نور پس زمینهٔ LED با قابلیت Local Dimming، چه LED ها در لبه باشند (اصطلاحاً Edge lit) و چه در سراسر صفحه پراکنده باشند (اصطلاحاً full array)، نسبت به تلویزیون های LCD معمولی کیفیت بهتری دارند.

- یکنواخت نبودن کیفیت نمایشگر در کل سطح تلویزیون های LCD یک مسألهٔ مهم است اما پلاسما ها چنین مشکلی ندارند.

یکی از مهم ترین عوامل موثر در کیفیت تصویر این است که تلویزیون رنگ سیاه را عمیق نشان دهد و به عبارت دیگر، کنتراست یا تضاد بالایی داشته باشد.

- دومین عامل کلیدی در کیفیت تصویر، شدت رنگ است که خود مستقیماً، تحت تأثیر کنتراست یا عمق رنگ سیاه می باشد. سومین مورد هم دقت بالا در نمایش رنگ هاست.

- در اتاق های بزرگ برای کاهش انعکاس بهتر است از تلویزیون هایی با صفحه نمایش مات استفاده کنیم. البته تلویزیون هایی با صفحه نمایش براق یا اصطلاحاً Glossy در ایجاد رنگ سیاه، عملکرد بهتری دارند.
- از جمله عواملی که اهمیت کمتری دارند می توان به نرخ نوسازی نمایشگر (مثلاً ۱۲۰ هرتز، ۲۴۰ هرتز و غیره)، بیشینهٔ نور خروجی اشاره کرد.

بیشتر کاربران در هنگام استفاده از تلویزیون های مدرن خود، متوجه وقوع پدیده ای به نام اپرای صابونی یا SOE نمی شوند و حتی وقتی این قابلیت را نافعال می کند، احساس رضایت می کنند. در تلویزیون هایی با نرخ نوسازی بالا، با توجه به اینکه معمولاً سرعت تصویر در ویدیوهای معمولی ۲۴ فریم بر ثانیه است، حرکات تند با لرزش تصویر همراه می شوند. یک راه حل برای این موضوع، استفاده از الگوریتم هایی جهت ایجاد فریم های اضافی است که لابلای فریم های اصلی قرار گرفته و نمایش داده می شوند. در این صورت حرکات به نظر روان تر می آید، اما پدیدهٔ اپرای صابونی هم اتفاق می افتد. در این حالت حرکات بیش از حد روان می شوند طوری که اگر دقت کنید، متوجه غیرطبیعی بودن آن خواهید شد. در یک تلویزیون خوب و پیشرفته اگر تنظیمات کالیبره و مناسب نباشند، کیفیت تصویر به حدی پایین می آید که یک تلویزیون معمولی با تنظیمات درست، بهتر به نظر می رسد.

توجه کنید که موارد ذکر شده همیشه درست نیستند، اما تعداد استثنائات بسیار کم است. بسیاری از تلویزیون های LCD با نور پس زمینهٔ LED کیفیت تصویر بسیار بالایی دارند و حتی پلاسما ها را هم پشت سر می گذارند. اما اگر قیمت را مد نظر داشته باشید تلویزیون های پلاسما انتخاب مقرون به صرفه تری هستند. همچنین اگر دقت رنگ خوب نباشد، حتی اگر شدت آن هم خوب باشد باز هم کیفیت کلی تلویزیون مطلوب نیست. عمیق بودن رنگ سیاه نیز منجر به برتری کیفیت یک تلویزیون نسبت به دیگر تلویزیون هایی که رنگ سیاه را با عمق کمتری نمایش می دهند، نمی شود. همیشه مجموعه ای از عوامل در کنار هم قرار می گیرند تا کیفیت تصویر را مشخص کنند.

در کل می توان گفت که کیفیت تصویر یک تلویزیون، موضوع پیچیده ای است که از کنار هم قرار دادن مشخصاتی مثل تعداد پیکسل یا موارد مذکور در کاتالوگ محصول، نمی توان به آن پی برد. شاید بهترین راه، استفاده از مقالات بررسی تلویزیون ها باشد. کمک گرفتن از دوستانی که در این زمینه اطلاعات بیشتر دارند و می توانند کیفیت بر تر را شناسایی کنند هم راه حل خوبی است.

:: سایر موارد مهم در انتخاب تلویزیون

مواردی که در این بخش بررسی می کنیم، شاید چندان لازم هم نباشند اما معمولاً در تلویزیون های درجه یک که کیفیت تصویر بهتری هم دارند، موجود بوده و در انتخاب یکی از محصولات بر تر، باید به چنین امکاناتی هم توجه نمود.

تلویزیونهای هوشمند
اگر یک تلویزیون ساده داشته باشید، با استفاده از وسایل دیگری از جمله یک کنسول بازی ساده، یک پلیر فیلم های بلوری، وسیله ای برای اتصال به اینترنت و استفاده از آن می توانید یک تلویزیون هوشمند ایجاد کنید. امروزه در بازار محصولات الکترونیکی، تلویزیون هایی با عنوان Smart TV یا تلویزیون هوشمند دیده می شود که خود دارای نرم افزار ها و امکاناتی مشابه وسایل ذکر شده هستند و به نوعی کار شما را ساده می کنند.

به این مسأله هم توجه کنید که ممکن است نرم افزار ها و امکانات موجود در این نوع تلویزیون ها از نظر شما مناسب نباشند و شاید پس از مدتی به استفاده از دیگر وسایل جانبی رو بیاورید. به هر حال تلویزیون های امروزی تدریجاً دارای نرم افزارهای داخلی می شوند و شاید تلویزیون بعدی شما هم یک تلویزیون هوشمند باشد گرچه ممکن است هیچ وقت از نرم افزارهای آن استفاده نکنید. امروزه ست تاپ باکس های بسیاری همچون گوپل تی وی و اپل تی وی نیز وجود دارند که به راحتی تلویزیون عادی شما را به هوشمند تبدیل می کنند پس روی این قابلیت خیلی پافشاری نکنید.

تلویزیون 3D یا سه بعدی
این نکته را همیشه به خاطر داشته باشید که تلویزیون های سه بعدی، همگی قادر به پخش تصاویر دو بعدی هم هستند. بنابراین در خرید تلویزیون به این قابلیت هم توجه کنید. البته وجود این قابلیت تا حد زیادی زائد به نظر می رسد چرا که محتوای سه بعدی هنوز کاملاً متداول نشده و بیشتر کاربران از قابلیت های سه بعدی تلویزیون خود بهرهٔ زیادی نمی برند.

کنترل تلویزیون با دستورهای صوتی و جَست های حرکتی
شاید در مورد تلویزیون هایی که به دستورهای صوتی و جست های حرکتی شما پاسخ می دهند، شنیده باشید. در این حد توصیه می کنیم که این قابلیت ها، عملکرد چندان جالبی هم ندارند. به عنوان مثال با بررسی محصولات سامسونگ به این نتیجه رسیده ایم که قابلیت های مذکور، در عمل خوب ظاهر نمی شوند. کنترل صوتی محصولات ال جی هم هرچند به مراتب بهتر از معادل سامسونگی اش کار می کند اما مطلوب نیست. البته ال جی در مورد جست های حرکتی تا حدی موفق بوده است.

ریموت کنترل تلویزیون
کنترلر از راه دور تلویزیون یا به اصطلاح کنترل آن هم مسألهٔ مهمی است. اگر قصد استفاده از یک کنترلر عمومی یا کنترلری که به همراه دستگاه گیرنده عرضه می شود را ندارید، به کنترلر تلویزیون هم توجه کنید. اگر بتوان از همان پرتوی مادون قرمزی که کنترلر تلویزیون می تاباند، برای کنترل کردن دیگر وسایل هم استفاده کرد، کار شما ساده تر می شود. همان طور که استفاده از کابل HDMI در انواع محصولات الکترونیکی کارها را ساده تر کرده است. معمولاً استفاده از کنترلرهایی که در آن چیدمان کلیدها کاملاً مشخص و تفکیک پذیر است، راحت تر می باشد مخصوصاً کنترلرهایی در اندازهٔ معمولی و دارای نور پس زمینه. کنترلرهای جالبی که دارای صفحه کلید و ژست های کنترلی هستند هم بد نیستند اما همیشه یک کنترلر عمومی بهتر کار می کند. شاید شما هم کنترلر اصلی تلویزیون خود را نادیده بگیرید و در کشویی بگذارید تا خاک بخورد!

اتصالات
در مورد امکانات ارتباطی و در واقع پورت ها، تصمیم گیری ساده شده است، چرا که پورت HDMI در محصولات امروزی کاملاً متداول است. تنها کاری که باید انجام دهید، شمردن وسایلی است که نیاز به این پورت دارند و سپس باید دنبال تلویزیونی بگردید که تعداد پورت های لازم را داشته باشد. بهتر است یکی دو پورت هم بیشتر داشته باشد تا بعدها با اضافه شدن دیگر گجت ها، مشکلی از بابت تعداد پورت های HDMI پیدا نکنید.

پورت USB و کارت خو ان SD هم برای نمایش عکس و فیلم مفید است. اگر گجت قدیمی دارید، باید نگران پورت های آنالوگ باشید. به عنوان مثل کنسول بازی نینتندو که یکی از محصولات فاقد HDMI است و برای استفاده از آن باید تلویزیون مناسب تهیه کنید.

طراحی جمع وجور
تلویزیون یکی از لوازم منزل است که به نوعی در مجموعهٔ مبلمان قرار می گیرد و حتی اگر آن را خاموش کنید هم در میان مبلمان منزل، جلو هٔ خاصی دارد. لذا سازندگان تلویزیون و از همه بیشتر سامسونگ، همیشه تلاش کرده اند که محصولاتی باریک تر تولید کنند که کمتر به چشم می آید. به عنوان مثل به حاشیهٔ تلویزیون های مدرن امروزی توجه کنید، بسیار باریک شده اند و در نگاه اول به نظر می رسد که تنها یک صفحه نمایش بزرگ پیش روی ما قرار گرفته است. اگر این تلویزیون ها را به دیوار آویزان کنیم یا از کنار به آن نگاه کنیم، همان حاشیهٔ باریک هم از نظر ناپدید می شود. اما یک نکتهٔ مهم، معمولاً باریک تر شدن تلویزیون در برهم زدن یکنواختی صفحه نمایش آن نقش دارد، مخصوصاً در مورد تلویزیون های LCD با نور پس زمینهٔ LED.
 

:: سوالات متداول در مورد خرید تلویزیون

شاید تمام مسائل موردنظر شما در این مقاله بررسی نشده باشد، لذا برخی سوالات مهم و متداول که معمولاً افراد هنگام خرید تلویزیون جدید می پرسند را در این قسمت پاسخ می دهیم.

بهترین تلویزیون برای بازی ها کدام است؟ برای تماشای مسابقات ورزشی چطور؟
به نظر من بهترین تلویزیون برای بازی و تماشای مسابقات ورزشی و در کل برای هر نوع کاربرد دیگری، تلویزیونی است که رنگ سیاه را با عمق بیشتر، ورنگ ها را با کیفیت تر و طبیعی تر نمایش می دهد وارقام مربوط به کارایی آن بهتر است. رزولوشن ویدیوهای ورزشی هم مسألهٔ مهمی نیست چرا که معمولاً ماتی تصویر در این نوع ویدیو ها وجود دارد. تأخیر ورودی هم در بیشتر تلویزیون ها با استفاده از حالات خاص مخصوص بازی یا به عبارت دیگر Game Mode از بین می رود.

اگر تلویزیون را برای تماشای مسابقات ورزشی تهیه می کنید، به سه عامل مهم زاویه دید، روشنایی و ماتی تصویر توجه داشته باشید. در مورد ۲ عامل اول، تشخیص با خودتان است اما در مورد عامل سوم بهتر است سراغ تلویزیون هایی با نرخ نوسازی (Refresh Rate) بالا تر بروید. معمولاً LCD ها هنگام نمایش هر حرکتی کمی مات می شوند اما این مات شدگی در تلویزیون هایی با نرخ نوسازی ۱۲۰ و ۲۴۰ هرتز، نسبت به تلویزیون های ۶۰ هرتزی کمتر است. نکتهٔ دیگر این است که پلاسماهای امروزی دیگر مثل گذشته دچار پدیده ای به نام سوختگی یا Burn in نمی شوند، البته اگر برای انجام بازی از آن استفاده کنید.

در مورد تنظیمات تصویر چه کنیم؟
برای تجربهٔ بهترین کیفیت در تلویزیون، کالیبره کردن آن بسیار مهم است. از راهنمایی که در مورد کالیبره کردن تلویزیون در زومیت تهیه کردیم، استفاده کنید.

چه وسایل جانبی ای بخریم؟
دوباره می گوئیم که کابل های HDMI کیفیت مشابهی دارند. اگر کنترلر عمومی Harmony یا مشابه آن را ندارید، توصیه می کنیم که آن را تهیه کنید.

تلویزیون جدید من تا چند سال به درستی کار خواهد کرد؟
پاسخ کوتاه این سوال این است که برای مدت زمانی طولانی کار می کند. نگران نباشید.

آیا می توان از تلویزیون به عنوان مانیتور استفاده کرد؟
البته که می توان. در ضمن معمولاً LCD ها برای کاربردهای سنگین و طولانی مدت مثل مانیتور و مانند آن مناسب تر هستند.

تکنولوژی هایی مثل OLED و تلویزیون هایی با رزولوشن ۴K چگونه هستند؟
این تکنولوژی ها جدید و گران قیمت هستند. بنابراین با وجود اینکه کیفیت عالی دارند، تا سه، چهار سال بعد هم ممکن است با پلاسما ها و LCD ها رقابت چندانی نداشته باشند.

خرید یک تلویزیون خوب

 شما در خرید یک تلویزیون جدید به چه موارد و امکاناتی توجه می کنید؟ برای انتخاب بهترین کیفیت تصویر چه راهی را دنبال می کنید و در نهایت چه برندی از نظر شما بالاترین کیفیت را دارد؟ کدام برند بیشترین امکانات و قابلیت ها را در اختیار شما قرار می دهد؟ در این راهنمای خرید نمی خواهیم یک یا چند محصول خاص را به شما معرفی کنیم، بلکه هدف این است که آنچه در خرید یک تلویزیون جدید مهم تر است را به صورت خلاصه برایتان بازگو کنیم.

خرید تلویزیون با توجه به تنوع بسیار زیاد محصولات و تکنولوژی های متفاوت امروزی، همیشه کاری دشوار بوده و هست. نه تنها برای کاربران عادی بلکه برای فروشندگان تلویزیون، تولیدکنندگان، خرده فروشی ها و منتقدین هم کاری پیچیده است. با جست وجو در اینترنت، وضعیت پیچیده تر هم می شود چرا که در معرفی محصولات جدید با انبوهی از تکنولوژی های جدید و متعلقات اضافی مواجه می شویم. لذا امیدواریم که این راهنمای خرید تلویزیون بخشی از پیچیدگی ها را ساده کرده و در تصمیم گیری به شما دوستان پرشین استار کمک کند.

:: سه قانون اصلی در خرید یک تلویزیون خوب

1. کیفیت تصویر با توجه به مشخصات روی کاغذ، تعیین نمی شود!

شاید این جملهٔ کوتاه به مذاق تولیدکنندگان بزرگ تلویزیون خوش نیاید اما عین حقیقت است. در واقع با بررسی مشخصات انواع تلویزیون احتمالاً شما هم به این نتیجه می رسید که هدف از ارائهٔ کاتالوگ و مشخصات تلویزیون ها، گیج کردن مشتری است.

انبوهی از عبارات گیج کننده و اعداد بزرگ و کوچک روبروی شما قرار می گیرند و شاید در نهایت مجبور به خرید یک تلویزیون نسبتاً گران قیمت شوید، آن هم به این دلیل که نسبت کنتراست بالاتری دارد و یا روشنایی بیشتری دارد. شاید هم علت انتخاب شما وجود یک تکنولوژی خاص در محصول باشد. البته برخی از مشخصات ذکر شده روی کاغذ بسیار با اهمیت هستند، مثل وزن و انواع ورودی ها و خروجی های تلویزیون. اما در مجموع پارامترهایی بی اهمیت یا کم اهمیتی در کاتالوگ محصولات دیده می شود و ممکن است برخی از موارد دارای مقادیر نادرست هم باشند.
 

به عنوان مثال نسبت کنتراست یا تضاد تنها یک دروغ فریبنده است، نرخ نوسازی بر حسب هرتز که اعدادی از جمله ۱۲۰، ۲۴۰ و ۶۰۰ هرتز را روبروی آن می بینیم و در حقیقت یک پارامتر پیچیده و تا حدی مبهم است. شاید در کاربردهای معمولی، نرخ نوسازی بالا به هیچ وجه اثرگذار نباشد اما هزینه خرید تلویزیون را زیاد می کند. زاویه دید تلویزیون های LCD و LED backlit LCD که عددی نادرست است و این مسألهٔ همیشگی که معمولاً یک تلویزیون LED کیفیت تصویر بهتری نسبت به تلویزیون های LCD ندارد. کابل های HDMI که کیفیت یکسانی دارند اما فروشنده برخی از آن ها را با کیفیت تر از باقی کابل ها معرفی می کند. LED ها یک نسل جدید یا فناوری متفاوت با LCD نیستند و در واقع خود نوعی از LCD ها به شمار می روند.

توصیهٔ ما این است که به جای توجه به صفحهٔ مشخصات تلویزیون، فکر دیگری کنید، شاید بهترین کار نادیده گرفتن آن ها باشد! بهتر است از کاتالوگ محصولات برای جدا کردن تلویزیون ها بر اساس امکانات استفاده کنید، مثلاً اینکه کدام محصولات دارای عینک سه بعدی هستند و یا اینکه کدام موارد تلویزیون هوشمند (تلویزیونی که دارای سیستم عامل یا نرم افزار هوشمند و کامل است) می باشند. برای تشخیص بهترین کیفیت تصویر، بدترین راه ممکن استفاده از مشخصاتی است که در کاتالوگ محصولات ذکر می شود، لذا به هیچ عنوان به آن استناد نکنید.

2. تلویزیون بزرگ تر واقعاً بهتر است

در مورد اندازه حداقل قطر ۳۲ اینچ را توصیه می کنیم. البته در مورد تلویزیونی که قرار است در اتاق خواب قرار بگیرد، ولی برای تلویزیونی که می خواهید در اتاق نشیمن استفاده کنید، بهتر است تلویزیونی با حداقل قطر ۴۶ اینچ یا ۵۵ اینچ و بزرگ تر از آن، انتخاب نمائید. ممکن است در نگاه اول این ابعاد بسیار بزرگ به نظر برسد اما توصیهٔ ما این است که یک تلویزیون بزرگ بخرید چرا که تجربه ای بسیار جالب خواهد بود.

اندازهٔ تلویزیون نسبت به امکانات و قابلیت هایی مثل عینک سه بعدی، نرخ نوسازی بالا تر و تلویزیون های هوشمند، اهمیت بیشتری دارد. بنابراین توصیه می کنیم که با بودجه ای که در اختیار دارید، سراغ تلویزیون های بزرگ تر بروید. معمولاً بیشتر کاربران از اینکه تلویزیونی با ابعاد بزرگ تر نخریده اند، اظهار پشیمانی می کنند، مراقب باشید شما هم به این دسته از مشتریان نپیوندید.

حداکثر اندازهٔ تلویزیون به بودجه، سلیقه و فضای در دسترس بستگی دارد، به این نکته هم توجه کنید که اگر فضای بسته ای برای تلویزیون در اختیار دارید و قبلاً یک تلویزیون کوچک تر در آن قرار داده می شد، تلویزیون جدید را طوری انتخاب نکنید که لبه های آن به میز یا دیوار مماس شود و راهی برای تهویه و خنک کاری باقی نماند. بهتر است حداقل یک اینچ یا ۲. ۵ سانتی م تر فاصله را لحاظ کنید و بعد به انتخاب تلویزیونی با حداکثر ابعاد محاسبه شده بپردازید. حذف پایهٔ بزرگ هم راهی برای افزایش فضای تلویزیون جدید است.

3. به تلویزیون های پلاسما هم توجه کنید

شاید از پیشنهاد ما تعجب کرده باشید اما توجه داشته باشید که تلویزیون های پلاسما با هزینهٔ مساوی، معمولاً نسبت به تلویزیون های LCD و تلویزیون های به اصطلاح LED، کیفیت تصویر بهتری دارند. تلویزیون های LED در حقیقت همان تلویزیون های LCD هستند که نور پس زمینه شان توسط دیودهای نوری (یا LED) تولید می شود.

یکی از دلایلی که باعث شده کاربران از خرید تلویزیون های پلاسما اجتناب کنند این است که شایع شده این نوع تلویزیون ها دچار پدیده ای به نام Burn in می شوند به این معنی که یک تصویر خاص روی صفحه باقی می ماند، آن هم به صورت دائمی! در صورتی که شما هم یک کاربر عادی هستید و از تلویزیون برای تماشای برنامه های تلویزیونی و یا انجام بازی های ویدیویی استفاده می کنید، نگران این پدیده نباشید، مشکلی نیست. در واقع عمر تلویزیون های پلاسما در حد تلویزیون های LCD معمولی است.
 
یکی دیگر از دلایل اقبال کم مشتریان به استفاده از تلویزیون های پلاسما، قدیمی بودن تکنولوژی آن است. LCD و بیش از آن، LED به نظر مشتری جدید تر و پیشرفته تر و در نتیجه بهتر است. درست است که تلویزیون های پلاسما نسبت به تلویزیون های LED و مخصوصاً محصولات جدید و باریک امروزی، ضخیم تر و سنگین تر هستند اما هر دو تکنولوژی پلاسما و LED به بلوغ رسیده و کیفیت بسیار خوبی دارند. امروزه تلویزیون های پلاسما هم بسیار باریک شده اند. ضمناً به این مسأله هم توجه کنید که قرار نیست تلویزیون مثل گوشی و تبلت باریک باشد! در ضمن یک تلویزیون خوب چیزی نیست که با گذشت ۲ سال، یک محصول قدیمی دارای کیفیت معمولی به حساب بیاید. تلویزیون ها مثل گوشی ها در حال پیشرفت نیستند. تنها دلیل موجهی که باعث می شود از انتخاب پلاسما صرف نظر کنیم، این است که معمولاً پلاسما ها تلویزیون های بزرگی هستند و در اندازه های کوچک تر از ۴۲ اینچ تولید نمی شوند. بنابراین اگر بخواهید یک تلویزیون کوچک تر انتخاب کنید، باید سراغ LCD یا LED بروید.

استثناهای دیگری هم مطرح است، به عنوان مثال استفاده از پلاسما در اتاقی که بسیار روشن است، مناسب نیست. بهتر است سراغ تلویزیون های LED که روشنایی بیشتری دارند بروید. منظور از بسیار روشن اتاقی است که دارای چندین پنجره روی یک یا چند دیوار است. در مکانی که نور خورشید مستقیماً روی تلویزیون می تابد هم بهتر است از پلاسما استفاده نکنیم. گرچه دیگر انواع تلویزیون هم، زیر نور مستقیم خورشید، کیفیت خوبی نخواهند داشت. در اتاق های با روشنایی معمولی و حتی زیاد هم استفاده از پلاسما نتیجهٔ مطلوبی دارد.

دومین علت منطقی که منجر به کنار گذاشتن گزینهٔ پلاسما می شود، این است که در نواحی مرتفع، استفاده از تلویزیون پلاسما نتیجهٔ خوبی نخواهد داشت. اما دیگر معایب پلاسما...
یک تلویزیون پلاسما در مقایسه با تلویزیون های LCD و مخصوصاً تلویزیون های LED، انرژی زیادتری مصرف می کند. اما افزایش هزینهٔ برق مصرفی این نوع تلویزیون ها، سالانه در حدود ۳۰ تا ۵۰ دلار است. البته در ایران هزینهٔ برق مصرفی پایین تر است و تفاوت هزینهٔ برق مصرفی تلویزیون های پلاسما و LED باز هم کمتر می شود. لذا این مورد هم تأثیر زیادی در تصمیم گیری اغلب مشتریان نخواهد داشت.

همه چی درباره تلویزیون

وضوح  تصویر با تعداد پیکسل هایی تعیین می شود که به صورت افقی و عمودی در نمایشگر تلویزیون قرار گرفته اند. هرچه تعداد پیکسل ها بیشتر باشد، تصاویر واضح تر خواهند بود.

تلویزیون ها علاوه بر فرمت های متنوع، انواع مختلفی هم دارند. از جمله فرمت های آنها می توان به استاندارد، HDو Full HD اشاره کرد. در حالت استاندارد تعداد پیکسل های افقی تصویر 720 و عمودی 480 است. کیفیت تصاویر HD، 1280 پیکسل افقی و 720 پیکسل عمودی است. به این ترتیب، کیفیت HD – به دلیل پیکسل های بیشتر - بسیار بهتر از فرمت استاندارد است.

Full HD هم به معنی بهترین کیفیت تصویر است. با این فرمت، کاربر می تواند حتی کوچک ترین جزئیات تصویر را به راحتی  ببیند. حداکثر پیکسل های افقی آن 1920 و عمودی اش 1080 است. به این نوع فرمت1080 نیز می گویند زیرا نشان  دهنده حداکثر پیکسل های تصویر در حالت عمودی است. اما انواع تلویزیون نیز شامل  LCD ، LED و ... می شود که در ادامه به آنها می پردازیم.

تلویزیون HD چیست؟

 HD مخفف کلمه انگلیسی High Definition به معنای کیفیت بالاست. HDTV تلویزیون های دیجیتالی هستند که کیفیتی چند برابر تلویزیون های عادی دارند. نقش اصلی این فناوری افزایش کیفیت صدا و تصویر صفحه نمایش است. این تلویزیون ها امکان اتصال به دیگر دستگاه های الکترونیک مانند کامپیوتر را دارند. از ویژگی های اصلی آنها می توان به شفافیت و دقت بالای تصویر، نمایش رنگ بیشتر، افزایش وسعت طول و عرض تصویر، صدای دیجیتال چند کاناله با کیفیت بالا اشاره کرد.

 مشخصات تلویزیون های HD

·         کیفیت تصویر

بر اساس استانداردهای تعریف شده، وضوح تصویر تلویزیون های HD شش برابر بیش از تلویزیون های معمولی است. سرعت نمایش فیلم آن نیز در هر ثانیه 60 فریم کامل است؛ یعنی دو برابر تلویزیون های عادی!

ممکن است هنگام تماشای برنامه های معمولی در تلویزیون های HD، کناره های تصویر سیاه یا حتی خود آن کشیده و زوم شود. در این صورت کیفیت تصویر در آنها از تلویزیون های عادی پایین تر است. برای داشتن بهترین کیفیت تصویر، بهتر است تلویزیون را بر اساس راهنمایی شرکت تولید کننده تنظیم کنید. استانداردهای صوتی و تصویری متعددی برای حالت های مختلف در این تلویزیون ها تعریف شده است که با انجام دادن تنظیم صحیح می توانید از آنها بهره ببرید.

·         اتصالات

تلویزیون های HD خروجی های متنوعی برای اتصال با دیگر وسایل دارند اما همه آنها سیگنال های HDTV را حمایت نمی کنند. به شما پیشنهاد می کنیم تلویزیونی بخرید که حداقل یک ورودی HDMI داشته باشد. غیر از سوکت های اتصال به کامپیوتر و آنتن HD که پشت تلویزیون تعبیه شده اند، دیگر اتصالات مثل RF، composite و S-Video کیفیت بالایی در مقایسه با HD ندارند. کنتراست تصویر کنتراست به معنای اختلاف میزان روشنایی و تاریکی یک تصویر در صفحه نمایش است که استاندارد خاصی برای اندازه گیری آن وجود ندارد. اما به طور کلی، تلویزیون های HD با کیفیت و پیشرفته معمولا از درجه کنتراست بالایی برخوردارند که از 1:1000 شروع می شود. بیشتر تلویزیون های HD صحنه های روشن را خوب نشان می دهند اما مدل هایی مثل ال سی دی در نمایش صحنه های تاریک کمی مشکل دارند.

·         نرخ بازسازی تصویر

شاید در آگهی های تبلیغاتی تلویزیون هایHD دیده باشید که قابلیت 60 یا 120 هرتز را برای آنها ذکر می کنند. این ارقام در واقع نمایانگر نرخ بازسازی تصویر هستند که سرعت عملکرد دستگاه را مشخص می کند. برای مثال، اگر نرخ بازسازی تصویر 60 هرتز (60Hz) باشد یعنی تلویزیون در هر ثانیه 60 بار می تواند تصویر را بازسازی می کند و نمایش دهد. به عبارت بهتر، لامپ های نمایش دهنده تصویر در هر ثانیه 60 بار خاموش و روشن می شوند تا تصویر شکل بگیرد و دیده شود.

 LCDچیست؟

نمایشگرهای ال سی دی از دو لایه مواد شفاف تشکیل شده اند که قطبی شده و محکم به هم چسبیده اند. یکی از این لایه ها که به طور جداگانه با مواد پلیمری پوشیده شده است کریستال های مایع را نگه می دارد. کریستال های ال سی دی خودشان نور ندارند بلکه از یک منبع خارجی مثل لامپ های فلورسنت نور می گیرند.

 LCD رایج ترین نوع تلویزیون های موجود در بازار است و به دلیل تنوع قیمت و اندازه، میان کاربران محبوبیت خاصی دارد. مصرف برق ال سی دی نسبت به تلویزیون های معمولی بسیار کمتر است. با توجه به ساختار ویژه ای که این نمایشگرها دارند، دقت و کیفیت تصاویر متحرک در آنها بسیار بالاست. از سوی دیگر، می توان گفت مهم ترین مزیت ال سی دی نسبت به لامپ تصویر، تولید و منتشر نکردن اشعه هایی است که به چشم آسیب می رسانند.

بزرگ ترین مشکل نمایشگرهای ال سی دی عمر کوتاه آنهاست که به حدود 16 هزار ساعت می رسد در صورتی که عمر نمایشگرهای معمولی 30 هزار ساعت است.

تلویزیون های LED

اگر تصور می کنید تمام تلویزیون های LED یکسان هستند و LED TVها نوع جدیدی از HDTVها هستند، در اشتباهید. تولید کننده های تلویزیون های LCD برای مقابله با کیفیت تلویزیون های پلاسما فناوری جدیدی را معرفی کردند که به LED TV معروف شد. LED TV ها به چهار دسته متفاوت تقسیم بندی می شوند اما همگی در بازار به LED TV معروف هستند در ادامه با انواع تلویزیون های LED و تفاوت های آنها آشنا خواهید شد.

تمام تلویزیون های LED در واقع همان LCD های سابق هستند! تلویزیون های LCD به نور پشت پنل متکی هستند تا پنل کریستال مایع را روشن کند. معروفترین نوع LCD از نور فلورسنت در پشت پنل استفاده می کنند که به CCFL معروف هستند. اما نسل جدید تلویزیوهای LCD از LED برای ایجاد روشنایی استفاده می کنند. وقتی عبارت LED TV را در آگهی های مختلف مشاهده می کنید به این معنی است که با یک تلویزیون LCD با نور پس زمینه LED یا LED-Backlit مواجه شده اید.

اما نکته مهم اینجاست این تلویزیون چه نوع تلویزیون LED است؟ و چه تفاوتی با LED TVهای دیگر می کند؟

بطور کلی LED TV ها به دو دسته FULL-LED و EDGE-LED تقسیم بندی می شوند و هر دو دسته می توانند دارای قابلیت Local Dimming باشند. Local Dimming باعث می شود روشنایی LED ها به نحوی کنترل شود تا روشنایی و تاریکی موضوعی امکان پذیر شود یعنی روشنایی قسمت های مختلف صفحه بصورت جداگانه و مستقل کنترل می شوند.

تاریکی موضعی یا Local Dimming
قابلیت تاریک کردن و یا روشن کردن موضعی صفحه باعث می شود رنگ سیاه، طبیعی تر و عمیق تر نمایش داده شود و در نتیجه نسبت کنتراست واقعی تصویر افزایش خواهد یافت. دو سری UNB8500سامسونگ و LH8500 ال جی از نمونه های با کیفیت Local Dimming هستند.
مهمترین مشکل Local Dimming یا همان تاریکی موضعی، Blooming نام دارد این مشکل باعث می شود نور نقاط روشن برروی نقاط تاریک تاثیر بگذارد یعنی نور تابیده شده به نقاط تاریک پخش می شود و بر تاریکی نقاط تاریک تاثیر می گذارد میزان و شدت این مشکل در تلویزیون های مختلف متفاوت است مثلا این مشکل در تلویزیون 46SV670U توشیبا قابل مشاهده است ولی به سختی می توان این مشکل را در سری 8500 ال جی و یا سامسونگ دید.
مشکل Blooming ارتباط مستقیم با تعداد نقاط یا منطقه های  Local Dimming دارد، چون تعداد منطقه های Local Dimming به تعداد LED ها نیست ولی تولید کننده ها این اطلاعات را منتشر نمی کنند.

در LCD های معمولی با نور پس زمینه CCFL و بسیاری از Edge-LED ها کل نورپس زمینه به یکباره تابیده می شود.

برخی از تلویزیون های Edge-LED ال جی و سامسونگ با فناوری شبیه Local Dimming عرضه شدند، سامسونگ برای مجزا کردن این فناوری از Local Dimming نام Precision Dimming را روی آن نهاده است این فناوری در تلویزیون های سری مدرن و گران قیمت سامسونگ مانند UNC8000 استفاده شده است. ال جی نیز فناوری خود را LED Plus نام گذاری کرده است و سری های LH5500 و LX6500 مجهز به فناوریLED Plus هستند. هیچ کدام از این دو فناوری به خوبی Local Dimming کار نمی کند.

انواع مختلف تلویزیون های LED

Full-array یا Full LED بدون تاریکی موضعی

تعداد بسیار کمی از تلویزیون های  LED از این نوع پنل استفاده می کنند ولی بسیاری از مردم با مفهوم آن آشنا هستند این نوع تلویزیون ها شبیه تلویزیون های LCD اصلی هستند با این تفاوت که بجایCCFL نور پس زمینه توسط LED ایجاد می شود. در Full-array یا Full LED تمام LED  ها در سرتاسر پشت پنل LCD چیده شده اند.

کیفیت تصویر: تغییر چندانی با تلویزیون های استاندارد LCD ندارد.

نمونه: LC-46LE700UN شارپ

Edge-lit یا Edge-LED بدون تاریکی موضعی

اکثر تلویزیون های LED امروزی از این نوع هستند اولین مدل Edge-LED یا Edge-lit در سال 2009 توسط سامسونگ معرفی شد مشخصه اصلی این نوع تلویزیون های LCD باریک بودن آنها است (کمتر از یک اینچ ضخامت دارند). وزن این تلویزیون ها نیز بسیار کم است و آنها را مناسب نصب برروی دیوار می کند. برخلاف Full-LED ها در Edge-LED تمام LED ها در در لبه های پنل قرار دارند و در سرتاسر پشت پنل گسترده نشده اند اما LED ها قادرند نور را به مرکز و سطوح دیگر صفحه بتابند این عمل را Light Guideمی نامند.

کیفیت تصویر: برتری زیادی نسبت به LCD های معمولی ندارند و برخی از این مدل ها مشکلاتی نظیر عدم تابش یکسان به نقاط مختلف صفحه را دارند یعنی روشنایی تصویر درلبه ها بیشتر و در وسط صفحه کمتر است.

نمونه : سری Samsung UNC6500

Full-array یا Full-LED با تاریکی موضعی

در حال حاضر بهترین نوع تلویزیون های LED به شمار می روند و در واقع بهترین انتخاب LED است، LEDها در تمام سطح پشتی پنل چیده شده اند اما شدت روشنایی و یا تاریکی هر نقطه از صفحه توسطLED ها بصورت جداگانه قابل کنترل است.

کیفیت تصویر: سطح رنگ مشکی بسیار بالاتر و بهتر است و تصاویر با کیفیت بهتری نسبت به LCD ها نمایش داده می شوند. اما در برخی موارد روشنایی نور LEDها پخش می شود و یا بیشتر از حد تابیده می شوند و در نتیجه تاثیر منفی بر نقاط کناری می گذارد و برخی نقاط مشکی را خاکستری تیره نمایش می دهد البته این مشکل در مدل های مختلف شدت کم و زیاد دارد و در بسیاری از مدل های امروز آنقدر کم است که اصلا قابل تشخیص نیست.

سونی تلویزیون های Full-Array با Local Dimming خود را Intelligent Peak LED Backlight نام گذاری می کند.

نمونه: Vizio XVT3 یا Sony XBR-HX909

Edge-lit یا Edge-LED با تاریکی موضعی

این نوع LED TV ها در سال 2010 معرفی شدند در حال حاضر برخی از مدل های سامسونگ، ال جی و سونی با پنل Edge-lit با Local Dimming عرضه شده اند. ایده بکار گرفته شده در این تلویزیون ها امکان خاموش کردن برخی از قسمت های صفحه بصورت مجزا و مستقل است البته بدون استقاده از LED در پشت آن منطقه ها چون در Edge-lit یا Edge-LED ال ای دی ها فقط در لبه های پنل قرار دارند.

کیفیت تصویر: مشکل یکسان نبودن روشنایی و شدت نور در سرتاسر پنل در این نوع از Edge-LED ها نیز وجود دارد و لبه های تلویزیون روشن تر از وسط صفحه است و کیفیت تصویر نیز به خوبی Full-LED با تاریکی موضعی نیست. مشکل عدم یکنواختی نور در Edge-LED واقعه کاسته شده است و به راحتی قابل تشخیص نیست.

سونی تلویزیون های Edge-LED با Local Dimming خود را Dynamic Edge-LED نام گذاری می کند.

نمونه: Samsung UNC8000 و LG LE5500

نکاتی که در مورد LED TV ها باید بدانید

Edge-lit ها واقعا باریک هستند ولی مشکل عدم یکنواختی تصویر دارند
مهمترین مزیت Edge-lit یا همان Edge-LED ها این است که تولید کننده ها می توانند تلویزیون های فوق العاده باریک و زیبا طراحی و تولید کنند ولی مشکل Edge-LED ها عدم یکنواختی تصویر است چون LEDها در لبه های پنل قرارداده شده اند و نور از لبه ها به تمام سطح صفحه تابیده می شود این موضوع باعث می شود لبه های پنل روشن تر از وسط پنل باشد و در برخی موارد مشکی بصورت خاکستری تیره نمایش داده شود شدت این مشکل در Edge-lit های مختلف متفاوت است و در برخی مدل ها به سختی تشخیص داده می شود.

مشکل زاویه دید LCD TV ها در LED-Backlit ها نیز وجود دارد

برخلاف پلاسما یکی از مشکلات LCD  TV ها تنزل کیفیت تصویر در زمانی  است که در کنار تلویزیون نشسته باشید، این مشکل زمانی که از پایین و یا  بالا به تلویزیون نگاه کنید نیز وجود دارد. برای آزمایش روبروی تلویزیون LCD بنشینید، یک تصویر خاص را برروی صفحه در نظر بگیرید و سپس شروع به حرکت به سمت چپ یا راست کنید متوجه تغییر رنگ ها در تصویر خواهید شد.  LED Backlit  ها نیز مشکل زاویه دید را دارند و در برخی موارد زاویه دید LED-Backlit ها بدتر هم شده است.

کیفیت تصویر نمونه های خوب LED TV به Plasma رسیده است

LCD TV ها برای مدت طولانی از نظر سطح رنگ سیاه و نمایش تصاویر در مقابل Plasma شکست خورده بوده اند ولی با معرفی LED TV ها با خاموشی موضعی (Local Dimming) جریان فرق کرد و امروزه مدل های برتر LED TVها قادرند رنگ مشکی را به خوبی Plasma ها نمایش دهند و کیفیت تصویر آنها نیز به خوبی پلاسماست. البته با این تفاوت که مصرف انرژی LED TV ها واقعا کمتر از Plasma TV ها است.
یک برتری Plasma هنوز وجود دارد آن هم زاویه دید مناسب پلاسما و ضعف LCD TV ها در آن است. باPlasma در هر زاویه که دوست داشتید می توانید بنشینید و تصاویر را با کیفیت یکسان مشاهده کنید. البته معمولا همه از روبرو به تلویزیون نگاه می کنند ولی به هر حال این یکی از برتری های Plasmaبه شمار می رود.
از طرفی تفاوت چندانی بین Edge-LED با و بدون Local Dimming  وجود ندارد و در برخی موارد کیفیتLCD TV های CCFL از Edge-LED ها بهتر است. البته کیفیت تصویر مدل با مدل متفاوت است ولی نباید انتظار تصویر بسیار متفاوتی را از Edge-LED ها داشته باشید.

اگر تلویزیون خود را درست تنظیم نکنید LED با CCFL تفاوتی نخواهد داشت.

شما می توانید بهترین تلویزیون HDTV دنیا را با جدیترین فناوری های دنیا داشته باشید ولی اگر آن را درست تنظیم نکنید تصویر خوبی را نخواهید داشت.

پس LED TV همان LCD TV هستند با این تفاوت که بجای نور فلورسنت از LED برای ایجاد نور استفاده می شود.

میانگین مصرف LED TV ها کمتر از LCD های معمولی است بصورت میانگین LED TV ها حدود 101 وات وLCD TV ها حدود 111 وات برق مصرف می کنند و هر چه روشنایی تصویر بیشتر شود انرژی بیشتری مصرف می شود در مجموع مقدار مصرف انرژی در LED TV ها خیلی بیشتر از LCD های معمولی نیست ولی زمانی که LCD TV ها را با Plasma TV ها مقایسه کنید اختلاف قابل ملاحظه است و Plasma TV ها تقریبا دو برابر LCD TV ها برق مصرف می کنند.

براویا

براویا نام برندی از شرکت سونی است که برای تلویزیون های ال سی دی، تلویزیون های پروجکشن، پروژکتورها و سینماهای خانگی این شرکت استفاده می شود. براویا مخفف عبارت انگلیسی بهترین سازه تفکیک پذیری صدا و تصویر یکپارچه است. تمامی ال سی دی های دارای تفکیک پذیری بالای سونی در امریکای شمالی از سال ۲۰۰۵ دارای لوگوی براویا بوده اند.نام براویا از تابستان سال ۲۰۰۵ جایگزین برند سابق ال سی دی وگا که شرکت سونی برای محصولات تلویزیون ال سی دی خود استفاده می کرد شد.(عکس های اولین تلویزیون های براویا هنوز مارک وگا را بر خود می بینند.)

برند براویا هم چنین در گوشی های تلفن بازار ژاپن به چشم می خورند.